Skráning hafin á næsta hjónanámskeið

 

Þá er starfsemi hjónanámskeiðanna að renna í gang á ný eftir sumarið. Ég stefni að því að hjónanámskeiðin verða haldin einu sinni í mánuði í vetur. Námskeiðin fara fram á mismunandi stöðum og reyni ég að dreifa þeim nokkuð um landið til að auðvelda fólki að taka þátt. Eins hef ég verið beðinn að halda námskeiðið bæði fyrir söfnuði Þjóðkirkjunnar víða um land, skóla, félagasamtök og starfsmannafélög. Til gamans má geta þess að ég hef haldið námskeiðið á yfir tuttugu stöðum á landinu í gegnum árin, oftast á höfuðborgarsvæðinu, Akureyri og á Ísafirði.

 

Fyrsta námskeið þessa vetrar verður haldið í safnaðarheimili Hafnarfjarðarkirkju mánudaginn 14, október og er skráning þegar hafin. Skráning fer fram á [e-mail]

 

Maðurinn er samur við sig og sjálft inntak námskeiðanna hefur þess vegna lítið breyst í gegnum árin - að hjálpa þátttakenndum að greiða úr flækjum lífsins og finna leiðir til að styrkja ástina og efla sambandið. Ég legg enn meiri áherslu nú en fyrr á að fólk vinni sjálft í sínum málum - ég hef svo litla trú á að einhver geti gefið andlega pillu og þar með leyst allt. Umgjörðin hefur aftur á móti breyst algerlega, enda aðrir tímar með öðrum ytri vandamálum. Og aðferðafræðin hefur breyst.

 

En þar sem námskeiðið byggir svo mjög á því hvernig pörin nálgast það, geta pör tekið þátt aftur og aftur, því nálgunin er alltaf svo persónuleg. Námskeiðin eru heldur alls ekki bara fyrir pör sem eiga í vanda. Mörg pör koma einmitt til að styrkja það sem gott er fyrir.

Og það er að sjálfsögðu hægt að gera aftur og aftur.

 

Efnið á námskeiðunum hef ég notað næði í bókum sem ég hef skifað og í öðrum námskeiðum sem ég hef þróað fyrir hópa og einstaklinga. Einstaklingar þurfa nefnilega líka á sjálfstyrkingu að halda ekki satt? Árið 2006 gaf ég út bókin Hjónaband og sambúð, sem í raun byggir beint á námskeiðunum og er hugsuð sem sjálfshjálparbók fyrir pör. Aðra slíka gaf ég út 2001, Hamingjuleitin, en hún byggir á sögum sem ég hef heyrt og dæmum úr samfélaginu, - án þess auðvitað að hægt sé að rekja hverjir tengjast í raunveruleikunum. Sögurnar verða þar að dæmisögum fyrir lesendur sem geta leiðbeint þeim í þeirra lífi.

 

Annars hef ég nú að mestu fengist við að skrifa sagnfræðirit og rit um trúarbragðasögu- og þau hafa fundið sér farveg í allt öðrum námskeiðum á mínum vegum. En það er nú önnur saga. Nú er ég að skrifa handrið að bók sem ég kalla "Tíu leiðir til betra lífs" - vonandi verð ég búinn með hana einhventíman á næsta ári. Hún er fyrir einstaklinga sem vilja styrkja sig í lífinuog tengsl sín við aðra.

 

Ég hef haldið öll þessi námskeið, hjóna og einstaklinga og hópatengd, í Svíþjóð, bæði þar sem ég starfa í dag og í Gautaborg og Stokkhólmi. Umgjörðin þar er auðvitað allt önnur og þjóðfélagið líka - en innihaldið er það sama, vandamál sambúðar og ástar sem pör standa frammi fyrir þau sömu og hér á landi. Hjörtunum svipar saman í Súdan og Grímsnesinu eins og Tómas Guðmundsson orkti.

 

Það má segja að hjónanámskeiðið sé þess eðlis að þar sé verið að fást við mál og benda á lausnir sem fólk ætti að geta sagt sér sjálft. Og það er alveg rétt! Þetta eru engar töfralausnir sem engum hefur dottið í hug fyrr. Við þekkjum öll svörin sem boðið er upp á, allar leiðirnar sem eru nefndar. En vandinn er að við höfum gleymt þeim, týnt þeim í annríki hversdagsins. Þetta er eins og fjársjóður sem býr innra með okkur. Við höfum bara grafið hann of djúpt og týnt kortinu - vitum ekki hvar við eigum að leita til að finna fjársjóðskistuna. Hjónanámskeiðið, og einstaklingsnámskeiðin sömuleiðis, eru eins og fjársjóðskort, verkfæri til að finna fjársjóðinn sem býr innra með okkur, grafa hann upp og láta gullið glitra í sólinni.

 

Athugasemdir

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 22.8.2015 kl. 12:51]

Þórhallur. Ekki veitir okkur mannskepnunum af góðum leiðbeiningum á lífsins verkefna leið á nótum kærleikans.

Einhver vitringurinn sagði: það er mannlegt að skjátlast. Það finnst mér góð hugleiðing.

Annar vitringur sagði: Mikilvægasta sambandið sem þú ræktar er sambandið við þig sjálfan. Það finnst mér mjög mikilvæg hugleiðing. (Maður skilur aldrei við sjálfan sig og sín óleystu vandamál/verkefni).

Og enn einn vitringurinn sagði: Að ljúga að öðrum er ljótur vani, að ljúga að sjálfum sér er hvers manns bani. Það finnst mér jafn mikilvægt eins og gullnu orðin: vegurinn, sannleikurinn og lífið.

Ég get ekki nýtt mér þessi mikilvægu námskeið hjá þér, því eina manneskjan sem ég á eftir að skilja við eða læra að lifa með, er ég sjálf. Og maður losar sig ekki við sjálfan sig, þó maður ráði ekki við vandamálið/verkefnið: Ég sjálf, í sátt við sjálfa mig.

Leysanlegt verkefni? Vonandi. Meðan er líf, þá er von :)

Gangi þér sem best að hjálpa fólki með óteljandi nútamans tímalausu og óleystu verkefnin :)

M.b.kv.