Pęlingar um framhjįhald

 


Öll berum viš įkvešnar vęntingar til hjónabands og sambśšar. Viš vęntum žess t.d. aš ķ hjónabandinu okkar munum viš eignast maka sem elskar okkur og sżnir okkur vinįttu. Viš vonumst eftir tryggš og trśnaši ķ sambandinu okkar og eftir fullnęgjandi kynlķfi. En lķfiš veršur sjaldan eins og vęntingarnar sem viš gerum okkur til žess. Og išulega er žaš svo aš žó aš viš komum inn ķ samband meš okkar drauma og vonir, žį žekkjum viš ekki til vęntinga og drauma maka okkar.

 

Įstarbriminn og spenningurinn sem viš fundum fyrir ķ upphafi sambśšarinnar eša žegar viš fyrst uršum įstfanginn minnkar oft meš tķmanum. Vaninn og grįmygla hversdagsins fyllir dagana og nęturnar meš. Og flestir hafa ķ nęgu aš snśast. Börnin, vinnan, įhugamįlin og heimilishaldiš tekur allan tķmann frį okkur og lķtill tķmi er aflögu fyrir įstarsambandiš. Žannig lķšur flestum į vissum tķmabilum lķfsins. En viš getum vanist flestu og reynt aš lifa af žessi erfišu tķmabil sem allir ganga ķ gegnum, meira aš segja žó aš žaš žżši aš draumar okkar rętist ekki eins og viš hefšum žó viljaš. Žannig lifa margir lķfi sķnu, įfallalaust aš mestu, viš kaffižamb og sjónvarpsafžreyingu. Kynlķfiš er slappt žegar best lętur en ekkert žess į milli. Hrynjandi hversdagsins gefur okkur öryggiskennd og tilgang meš lķfinu og žaš er okkur og börnunum okkar mikilvęgt.

 

En eitthvaš vantar…………..

 

Bęši konur og karlar geta mešvitaš og ómešvitaš óskaš sér innst inni annarrar tilveru en žeirrar sem hér var dregin upp. Hversdagslķfiš nęgir ekki. Žau vilja lifa fjölbreyttara lķfi, vilja hafa spennu og eftirvęntingu ķ tilverunni og spyrja sig efalasut oft yfir uppvaskinu, ķ röšinni ķ bankanum eša žegar börnin halda fyrir žeim vöku meš grįti: „Var žetta allt og sumt sem lķfiš hafši upp į aš bjóša?“


Lķfsgildi męlast ekki ašeins ķ peningum heldur einnig ķ hamingju sambśšar. Hamingjuleitin er drifkraftur lķfsins. Įhrif frį fjölmišlum og auglżsingum żta undir óįnęgjuna og trśnna į aš til sé eilķf hamingja og eilķfur įstarbrimi. Margir gefast upp į žvķ aš finna žaš sem žeir eru aš leita aš ķ žvķ sambandi sem žeir eru ķ. Žeir upplifa žar ašeins bęši tilbreytingarleysi, einmanaleika og skort į skilningi leita žvķ uppi annan félaga. Og žar meš er framhjįhaldiš stašreynd. Žrįin eftir hlżju og spennu hrekur mann burt frį žeim sem ętti aš vera manni nęstur. Žannig hefur samfélag viš vinnufélaga af gagnstęšu kyni oršiš mörgum hjónaböndum ógnun, sérstaklega žar sem haldin eru makalaus vinnustašapartż og veislur. Vinnufélaginn er alltaf hress og spennandi og gerir ekki žęr kröfur sem heimiliš gerir. Framhjįhald veršur sķšan aš veruleika įn žess aš viškomandi endilega hafi ętlaš sér žaš.

Eša hvaš?

Žaš eru aftur til žeir sem ķ samtölum viš hjónarįšgjafa segja aš žeir hafi fyrst uppgötvaš hvaš žaš var sem žeir söknušu ķ sambśš sinni žegar žeir héldu framhjį. Žess vegna eru žeir ķ raun hissa į eigin framkomu. Um leiš kenna žau maka sķnum um hvernig komiš er , alla vega aš hluta til og segja : „Ég hef ekki fengiš žaš śt śr sambandi mķnu viš maka minn sem ég vildi. Žess vegna tók ég žetta hlišarspor.“

Eiginlega,- ég lenti bara ķ žessu.

 

Hjónaband og sambśš getur oršiš svo hversdagslegt fyrirbęri aš makarnir fara aš lķta į hvort annaš eins og hluta af innréttingunni. Allir hafa žörf fyrir aš vera einhvers virši, aš vera einhvers metnir, aš eftir žeim sé tekiš. Aš hitta einhvern annan en makanna sem hefur įhuga fyrir manni og hefur e.t.v. sömu įhugamįl, getur veriš spennandi og kitlandi. Žį getur mašur lķka talaš um vandamįlin heimafyrir įn skuldbindinga, oršaš žaš sem mašur leggur ekki ķ aš segja viš maka sinn. Ef śr veršur įstarsamband viš žennan žrišja ašila, žį er makinn bara oršinn aš enn stęrra vandamįli, žvķ žį bętist pukur og samviskubit viš vandamįlin sem voru fyrir ķ sambśšinni. Og žį er stutt ķ skilnašinn og upplausn gömlu fjölskyldunnar.

 

Sś trś aš makinn eigi aš uppfylla alla drauma og vonir manns eyšileggur mörg sambönd. Margir segja aldrei frį vęntingum sķnum ķ sambśšinni en loka sig bara inni ķ skel žegar žessar óoršušu vęntingar uppfyllast ekki. Og žar meš er pariš lęst ķ tilveru sem er ófullnęgjandi fyrir bįša ašila. Hvorugur žorir aš orša hugsanir sķnar af ótta viš upplausn og deilur. Ķ stašinn leita menn śt fyrir sambśšina ķ žeirri vissu aš žar sé grasiš gręnna. Og žaš į viš bęši ķ rśminu og į öšrum svišum.

 

Žau eru ekki svo fį samböndin sem lenda ķ erfišleikum vegna framhjįhalds žegar komiš er fram į „mišjan aldur“. Žį er eins og vakni einhver žörf hjį sumum fyrir aš fį stašfestingu į žvķ aš mašur sé nś enn ungur og gjaldgengur. Žetta hefur veriš kallaš „grįi fišringurinn“ ķ grķni. Margir eiga erfitt meš aš sętta sig viš aš hrukkunum fjölgar, hįrunum į höfšinu fękkar eša žau grįna og bķlhringir taka aš hlašast upp į vissum stöšum lķkamans. Žetta į viš um bęši konur og karla. Ęskudżrkun samtķmans żtir undir žessa sjįlfsmyndarkreppu hins mišaladra. Allir eiga aš vera ungir, fallegir og eftirsóknarveršir. Auglżsingar skapa žį mynd af raunveruleikanum aš veršleiki einstaklingsins mišist viš śtlit.

Ef sķšan yngri karl eša kona gefur hinum mišaldra undir fótinn styrkist sį hinn sami ķ žeirri trś aš „mašur sé nś enn gjaldgengur“, einhvers virši. Žaš eru ófįir sem vilja sanna sjįlfan sig meš žvķ aš taka hlišarspor ķ hjónabandinu. En oftast kemur fljótlega ķ ljós aš žaš er erfitt aš lifa ķ einhverri ķmynd sem ekki er mašur sjįlfur. Margir hafa žannig glataš blęši maka sķnum og sjįlfum sér žegar glansmyndin og nżjabrumiš fer af sambandinu viš įstkonu eša įstmann. Žį rennur upp žaš ljós aš aldur segir ekki allt og śtlišiš ekki heldur og aš makinn fyrrverandi var žaš sem ķ raun og veru gaf lķfinu gildi. Žvķ enginn veit hvaš įtt hefur fyrr en misst hefur.

 

Żmsir upplifa hjónaband og sambśš sem bindingu er žeir telja aš śtiloki sig frį bjartari hlišum tilverunnar. Žessir hinir sömu óttast aš verša hįšir maka sķnum og žar meš aušsęranlegir og ósjįlfstęšir. Aš gefa sig žannig įstinni į vald veldur kvķša gagnvart afleišingunum. Kannski hafa žeir įšur fariš illa śt śr įstarsambandi. Svo eru lķka žeir einstaklingar sem vilja rįša sér sjįlfir ķ einu og öllu og hafa ekki įhuga į aš gefa af sér ķ sambandinu. Žeir vilja ašeins njóta, fį eitthvaš fyrir sinn snśš en vilja ekkert leggja aš mörkum į móti. Samt hafa žeir ekki styrk til žess aš taka frumkvęšiš og slķta sambśšinni eša hjónabandinu. Hvaš sem veldur, žį nota žeir žrišja ašila til žess aš svķkja heit sķn og brjótast žannig śt śr sambandi sem žeir vilja ekki lengur vera žįtttakendur ķ. Framhjįhaldiš veršur žį einskonar tęki, ašferš til aš losa sig viš maka sinn, fjölskyldu og skuldbindingar. Žaš versta sem žessir ašilar vita er sś staša sem kemur upp, žegar makinn žrįtt fyrir allt vill „reyna įfram“.

 

Žaš er reyndar varla hęgt aš vera ķ įstarsambandi og bśa saman sem par įn žess aš verša hįšur maka sķnum į einhvern hįtt. Og žaš er reyndar alls ekki neikvętt, heldur getur žaš žvert į móti veriš af hinu góša. Aš elska er aš gefa sig öšrum į vald. Žar meš veršur mašur lķka aušsęranlegur. Aš elska er aš treysta öšrum fyrir tilfinningum sķnum. Žaš er ekki hęgt aš elska meš skilyršum.

 

En mįlin eru sjaldan eins einföld og sś mynd sem hér hefur veriš dreginn upp af žeim sem ekki vill binda sig. Margir sem hafa haldiš fram hjį maka sķnum, bera žį reynslu meš sér ķ gegnum tilveruna sem žunga byrši. Vonbrigšin meš sjįlfan sig og samviskubit gagnvart makanum veršur aš sįri sem seint gręr. Og framhjįhaldiš veršur sjaldan til žess aš einfalda hlutina heldur žvert į móti magnar žaš upp žann vanda sem fyrir var. Og nś er auk žess kominn nżr ašili, jafnvel nż fjölskylda til sögunnar, ž.e. sį sem haldiš var framhjį meš og öll hans mįl.

 

Trśnašur er grundvallaratriši ķ hverri sambśš og hverju hjónaband eins og ķ öšrum samskiptum ķ lķfinu. Ef viš gerum okkur grein fyrir žvķ, žį getur žaš gefiš okkur tękifęri til aš upplifa rķkt og heitt įstarsamband meš žeim sem viš höfum kosiš aš tilheyra og lifa lķfinu meš. Žannig getur įstin styrkst og stašist erfišleikana sem enginn sleppur viš.

 

Og žį getum viš aušveldlega stašist allar freistingar žegar žrišji ašili kitlar hégómagirndina. Žį fįum viš lķka kraft til žess aš lįta okkar eigin įkvaršanir rįša vali okkar ķ lķfinu, lķka ef viš erum aš žvķ komin aš missa stjórnina. Žvķ žį veljum viš aš halda fast ķ žaš sem viš eigum. Og viš gerum žaš fyrir okkur sjįlf, fyrir maka okkar og fyrir fjölskyldu okkar. 


« Sķšasta fęrsla | Nęsta fęrsla »

Bęta viš athugasemd

Ekki er lengur hęgt aš skrifa athugasemdir viš fęrsluna, žar sem tķmamörk į athugasemdir eru lišin.

Um bloggiš

Þórhallur Heimisson

Höfundur

Þórhallur Heimisson
Þórhallur Heimisson

Höfundur er sóknarprestur í Breiðholtskirkju og hefur stundað hjóna og fjölskylduráðgjöf um árabil. Hann hefur einnig stundað framhaldsnám í trúarbragðafræði 

Fęrsluflokkar

Mars 2024
S M Ž M F F L
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            

Nżjustu myndir

  • ISIS
  • image
  • image
  • Breiðholtskirkja vetur
  • 12308174 10206547354895816 7660961963820362976 o

Heimsóknir

Flettingar

  • Ķ dag (29.3.): 0
  • Sl. sólarhring:
  • Sl. viku:
  • Frį upphafi: 0

Annaš

  • Innlit ķ dag: 0
  • Innlit sl. viku:
  • Gestir ķ dag: 0
  • IP-tölur ķ dag: 0

Uppfęrt į 3 mķn. fresti.
Skżringar

Innskrįning

Ath. Vinsamlegast kveikiš į Javascript til aš hefja innskrįningu.

Hafšu samband