Fátækt á Íslandi um páska

Ég var eiginlega næstum búinn að gleyma því hvernig þetta er.

Að vera prestur á Íslandi rétt fyrir hátíðir. Ég hef starfað í Svíþjóð undanfarin rúmlega þrjú ár og þar er ekki sama rútínan.

Ekki sama ástandið.

Þetta ástand með fólk í neyð sem leitar sér aðstoðar svo hægt sé að halda upp á páska og jól – eða bara gefa börnunum sínum að borða.

Mikil ósköp – ég reiknaði með því fyrir jólin. Enda stóðst það alveg eins og venjulega.

En að nú fyrir páska sé fólk að koma í kirkjuna í örvæntingu sinni – því átti ég ekki vona á.

Þetta er fólk með börn, einstæðir foreldrar, hælisleitendur, flóttamenn, aldraðir, öryrkjar, fólk á bótum. Útlendingar sem hafa ekki fengið greiddar út krónurnar sínar og öllum er sama um. Íslendingar sem eru veikir, eða atvinnulausir, eða fatlaðir.
Y
Jú, barnafólkið hefur fengið einhverja smá úttekt hjá Hjálparstofnunum.

13.000 kr fékk eitt einstætt foreldrið til að halda upp á páskana með börnunum sínum.

Það dugar nú skammt í páskamatinn – eða páskaegginn ef folk vill kaupa svoleiðis lúxus.

En hin fá ekki neitt. Þessi barnlausu.

Allavega.

Guði sé lof fyrir gott folk í öllum áttum sem hjálpar til enn og aftur.

En mikið er ég orðinn þreyttur á þessu – eftir 30 ár í kirkjubransanum uppi á Íslandi – og ekki breytist. Enda ráðamenn á fullu í öðru eins og alþjóð veit.

Ekki laust við að mig langi aftur til Sverige.