Kristin trú og kynhneigð

Um leið og ég óska öllum til hamingju með daginn er gaman að rifja upp hvað Jesús hefur að segja um samkynhneigð.

Það er nefnilega margt merkilegt sem kemur í ljós þegar menn lesa orð Jesú Krists. Sérstaklega það að oft hafa menn reynt að setja honum orð sín í munn.

Til dæmis minnist Jesús Kristur aldrei á samkynhneigð eða samkynhneigða. Hann talar reyndar aldrei um kynhneigð manna til eða frá. Honum var slétt sama hvort menn væru samkynhneigðir eða gagnkynhneigðir.

Í augum Jesú erum við fyrst og fremst Guðs börn, hvort sem við erum hvít eða svört, karlar eða konur, rauðhærð eða dökkhærð, samkynhneigð eða gagnkynhneigð. Það undirstrikar hann oft og iðulega með orðum sínum og gerðum.

Við megum ekki gleyma því að samkynhneigð var mjög ríkjandi í austur hluta Rómaveldis á tímum Jesú. Jesú bjó í Galíleu og Júdeu sem voru rómversk skattlönd þar sem gyðingar voru í meirihluta íbúa. Allt í kringum Júdeu á dögum Jesú voru margfalt fjölmennari ríki en land gyðinga. Þar voru til dæmis hinar svokölluðu „Tíu borgir“ þar sem Grikkir réðu ríkjum frá fornu fari. Grikkir höfðu reyndar ráðið yfir Júdeu að mestu frá tímum Alexanders mikla. Hjá Grikkjum og í þeirra menningarheimi var samkynhneigð ekkert tiltökumál.

Jesús stytti sér oft leið í gegnum borgirnar tíu á ferðum sínum, en aldrei minnist hann samt á þetta atriði.

Hann hefur þó efalaust þekkt vel fordæmingarorð Gamla testamentisins í garð samkynhneigðra. Um þau voru helstu andstæðingar Jesú aftur á móti ekki jafn þögulir og fordæmdu þeir Grikkina m.a. vegna frjálslyndis þeirra gagnvart samkynhneigðum. Jesús tók aldrei þátt í slíkum árásum.

Árásir á samkynhneigða í dag víða um veröldina eru oft dulbúnar í kristilegan búning, með tilvitnunum í Biblíutexta, bæði úr Gamla testamentinu og hinu Nýja. Þannig hefur það verið um langar aldir og er enn eins og dæmin sanna. Þeir sem slíkt stunda gleyma því aftur á mót að við kristnir menn eigum að lesa lögmál hins gamla sáttmála og bréf Nýja testamentisins í ljósi orða og kenningar Jesú. Í ræðum sínumi segir Jesús m.a. „dæmið ekki svo að þér verðið ekki dæmdir“, „þú skalt elska náunga þinn eins og sjálfan þig“ og „allt sem þér því viljið að aðrir menn gjöri yður, það skulið þér og þeim gjöra“.

Þetta er hinn raunverulegi boðskapur lögmáls Gamla testamentisins bætir hann við. Allt hitt eru fordómar manna.

Jesús lét lífið vegna kærleika síns til okkar manna. Ofbeldismenn krossfestu hann vegna þess að þeir óttuðust boðskap hans.

Hvað ákvarðar gjörðir þínar og skoðanir?

Kærleikurinn styrkir þig og eflir og einnig þá sem þú kemur fram við af kærleika. Óttinn minnkar þig og náunga þinn.

Þú verður að læra að þekkja í sundur kærleikann og óttann og velja annað hvort sem fyrirmynd þína. Og hér er þumalputtaregla sem þú getur notað: Boðskapur Jesú er alltaf byggður á kærleika, fjallar alltaf um kærleika. Hómófóbía snýst alltaf um ótta. Þess vegna ekki hægt að vera bæði kristinn og hómófób. En það er ekkert mál að vera bæði kristinn og samkynhneigður.

Mundu:

Guð er kærleikur.

Þú ert elskaður eins og þú ert.

Óttastu ekki!

Oft ósammála, en sammála í dag

Athugasemdir

[Helga Kristjánsdóttir, 8.8.2015 kl. 21:25]

Þakka þér fyrir þessa ágætu grein.Í snörpum deilum hér hef ég staðið mig að því að koma af fjöllum,þegar menn vitna í gamla testamenntið. Ekki um kynhneigð,sem ég leið hjá mér,heldur miklu fremur um mátt bænarinnar. Trú mín er svo einskorðuð við líf og starf Jésús Krists og hans guðdómlega kærleika.